ظهور اطلاقیظهور عرفی لفظ در معنای مطلق را ظهور اطلاقی می‌گویند. ۱ - معنای ظهور اطلاقیبه ظهور لفظ نزد عرف در معنایی مطلق، ظهور اطلاقی گفته می‌شود؛ به بیان دیگر، ظهور اطلاقی به معنای دلالت ظنی راجح لفظ است بر شمول و سریان مفهوم که به وسیله مقدمات حکمت به دست می‌آید، مانند:ظهور اطلاقی لفظ " البیع " در " احل الله البیع " که بر حلّیت تمام معاملات دلالت می‌کند. ۲ - بیان صاحب نهایة الافکاردر کتاب " نهایة الافکار " آمده است. " فلا محالة عند عدم نصب البیان علی التقیید متصلا بکلامه الملقی الی المخاطب فی مجلس التخاطب، ینعقد الظهور الاطلاقی للمطلق و تتحقق الدلالة التصدیقیة ". [۲]
سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۴۲.
[۳]
جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۸، ص۲۵۷.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظهور اطلاقی». |